Hallo allemaal!

Mijn bankaccount is gelukt hoor! Ergens deze week krijg ik mijn pasje binnen :). Gelukkig maar, want dan kan ik wat geld op de bank zetten. Ik geef nu veelste veel uit. Af en toe zijn er kleine dingetjes die ik nodig heb, en dan ga ik even naar Putney om dat te halen. Eenmaal in Putney zie ik allemaal winkeltjes waar ik wel even zou willen kijken. Even kijken blijft bij mij alleen nooit even kijken. Even kijken wordt kopen! En of ik koop! Heb al behoorlijk wat geld erdoorheen gejast. Het is moeilijk me in te houden met alle geweldige dingen die ik hier zie. Gister was ik bijvoorbeeld even naar Tk Max gegaan. Dit is een winkel waar ze normale- en merkdingen verkopen. De merkkleding is alleen vijf keer zo goedkoop als de normale prijs. Dan zie je dingen als tassen, sjalen en beautyproducten die er geweldig uitzien. Zoiets kan je toch niet laten liggen? Ik kan het in ieder geval niet. Gister rond de 70 euro uitgegeven aan dingen die ik niet nodig heb. Ik kon me gelukkig wel inhouden met een sjaal die ik geweldig vond. Toch kreeg ik thuis spijt dat ik hem niet had gehaald en ben ik er vandaag weer heen gegaan. Ben de winkel slechts niet uitgegaan met een sjaal. Er kwam wat meer bij. Nu nog met 20 pond de rest van de week overleven, terwijl ik nog naar de kapper moet, laarzen nodig heb en me gelnagels moet weg laten halen. Laat die bankpas maar snel komen zodat ik alles opzij kan zetten en hopelijk minder geld ga uitgeven. Contant geld werkt blijkbaar niet met een gat in je hand.

Afgelopen vrijdag was ik zo blij dat het eindelijk weekend was. Een van de dingen waar ik het meest aan toe was, na elke dag 6.30 op te staan, was dan ook zekeruitslapen. Pff dat had ik gemist. De meiden worden wel vaak vroeg wakker en de deuren sluiten hier niet goed, dus al het gegil kon ik goed horen. Daar had ik wat last van, maar het feit dat je rustig in je bedje kan blijven liggen is heerlijk. Na dit gedaan te hebben ben ik begonnen met mijn cursussen. Ik ben nu bezig met mijn Franse en Engelse cursus van de NTI, want als ik terugkom moet ik mijn examens maken. Na een paar lessen gedaan te hebben ging ik maar eens naar beneden om wat te eten. Helen en Florence gingen naar Putney en vroegen of ik mee wilde. Dus we zijn gezellig met zijn drieeën daarheen gegaan. Helemaal bevroren kwamen we terug. Het was ontzettend koud zaterdag. Thuis hebben we met z'n vijven in de woonkamer gezellig thee en chocomelk gedronken. In de avond had Helen me geholpen met mijn Engels. Ik moet vaak zinnetjes vertalen. Helen controleert ze dan op foutjes. Erg fijn, want de cursus geeft maar een mogelijk antwoord, terwijl volgens Helen meerdere manieren mogelijk zijn om iets te formuleren. Hoef ik niet alles fout te rekenen :).
Zondag lieten Helen, Seb en de girls mij de weg langs de rivieren zien. Ik had ze verteld dat ik graag hardloop en ze vertelden mij dat dit het mooiste was om langs te lopen. Ik schrok er een beetje van want we hebben er twee uur over gedaan om te wandelen, zover kan ik nou ook weer niet rennen. Moet eerst maar zien het einde van de straat te behalen. Maar het was er erg mooi. Het is een pad aan de Thames, waar veel mensen wandelen of hardlopen. Florence en Violet zijn niet zulke wandelaars en gingen fietsen. Zelfs dat was te zwaar voor ze. Net op de helft begon Florence weer stil te staan overal en duurde het een eeuw voor we bij een café kwamen waar we even konden zitten. Hier gingen de kids samen spelen in de speeltuin en na een half uurtje liepen we weer verder. Nog geen tien minuten later kwam mevrouw erachter dat ze moest plassen. Dus we konden weer opzoek naar een toilet voor Florrie. Dit is altijd een drama. Waar we ook heen gaan ze moet altijd plassen. Het is niet alleen nodig moeten plassen en bang zijn dat ze in haar broek plast. Een hoop chagrijnigheid komt er ook bij wat je op je gevuurd krijgt, want ze gaat gillen schreeuwen en ontzettend koppig doen. Het beste is dus zo snel mogelijk een plek zoeken waar ze naar het toilet kan gaan. Elke dag terug van school heb ik dit probleem, en we kunnen dus nooit rechtstreeks naar huis lopen. Seb wist een plek waar we haar naar het toilet konden laten gaan en toen gingen we weer verder. Het duurde een eeuwigheid omdat ze moe waren, dus het laatste stukje hebben we met de bus gedaan. Het was een erg mooi rondje. Ik zal wat foto's plaatsen van waar we liepen. Eenmaal thuis waren de meiden uitgeput en door hun moeheid niet in hun juiste humeur. Ik vind het altijd moeilijk om er iets van te zeggen als de ouders erbij zijn. Moet ik de ouders er wat van laten zeggen of zelf vragen of ze hun bordje leeg willen eten of aan tafel willen zitten? Ik ben hier om op de kindjes te letten, maar in hetweekend ben ik vrij. Betekent dit dat ik in het weekend nergens iets van hoef te zeggen? Of juist de ouders moethelpen? Ik wil ze niet beledigen door me ermee te bemoeien, maar de kinderen zijn soms zo dramatisch en de moeder wordt gewoon letterlijk nooit boos. Ze laat alles toe. Soms is ze boos, maar als ze huilen gaat ze hun meteen weer troosten. Dit soort momenten vind ik altijd ongemakkelijk, vooral savonds als de ouders thuiskomen. Wanneer kan ik naar boven? Als de ouders thuiskomen, of als de kids in bed liggen?Een hoop vragen waar ik soms echt geen antwoord op weet, waardoor het voor mij een beetje ongemakkelijk wordt. Praten met de ouders als je vragen heb is denk ik dan toch de beste manier. Mijn Engels is niet zo goed, en soms snappen ze niet helemaal wat ik bedoel en krijg ik een antwoord op een vraag die ik niet heb gesteld. Ik wacht wel tot me duidelijk is wat de bedoeling van alles is! Moet nog een hoop leren, en dat zal vast wel komen in de loop der tijd, ben er tenslotte pas twee weekjes.

Love,

Jamie